Μεταβολικό Σύνδρομο

Ο κοιλιακό λίπος αποτελεί το κύριο σήμα κινδύνου του μεταβολικού συνδρόμου, η σωστή διατροφή σε συνδυασμό με την αερόβια άσκηση συμβάλλει στην αύξηση του μεταβολισμού και στη διατήρηση του βάρους των ασθενών σε χαμηλά επίπεδα.

Κάνουμε λόγο για «μεταβολικό σύνδρομο» όταν συνυπάρχουν πολλοί παράγοντες κινδύνου σε ένα πρόσωπο, δηλαδή πολλές πιθανότητες να υποστεί σοβαρό καρδιαγγειακό νόσημα. Οι «παράγοντες κινδύνου» είναι οι εξής: α) το κοιλιακό λίπος, β) η δισλιπιδαιμία, δηλαδή τα πολλά τριγλυκερίδια στο αίμα, η μεγάλη συγκέντρωση της «κακής» χοληστερόλης και η μικρή αντίστοιχα συγκέντρωση της «καλής» χοληστερόλης, γ) η υψηλή αρτηριακή πίεση, δ) η αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή τα μη φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, ε) η προ- θρωμβοτική κατάσταση. Αυτό διαπιστώνεται με την ανίχνευση ινωδογόνων και πλασμινογόνων στοιχείων στο αίμα. Σημαίνει με λίγα λόγια ότι θα αποκτήσουμε θρόμβους στις αρτηρίες μας. στ) η προ- λοιμωξιακή κατάσταση, δηλαδή όταν το σώμα είναι στα πρόθυρα μιας σοβαρής λοίμωξης.

Όσοι πάσχουν από μεταβολικό σύνδρομο κινδυνεύουν περισσότερο από τους υπόλοιπους από τη στεφανιαία νόσο, από εγκεφαλικό και από περιφερειακή αγγειοπάθεια, καθώς και από διαβήτη. Με λίγα λόγια βρίσκονται ένα βήμα πριν αρχίσει να κινδυνεύει η ζωή τους. Στις ανεπτυγμένες χώρες ένας στους πέντε ενήλικες πάσχει από μεταβολικό σύνδρομο. Το κοιλιακό λίπος είναι το νούμερο ένα σήμα κινδύνου, ενώ το δεύτερο είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη.

Σύμφωνα με έρευνες η αλλαγή της διατροφής είναι ο ασφαλής τρόπος αντιμετώπισης του μεταβολικού συνδρόμου τουλάχιστον για το 80% των ατόμων που πάσχουν από αυτό. Οι έρευνες στηρίζονται στην εφαρμογή της Μεσογειακής Διατροφής, η οποία περιλαμβάνει την κατανάλωση ελαιολάδου, σπορέλαιων και ιχθυελαίων από τα λιπαρά ψάρια. Ακόμη περιλαμβάνει τα φρούτα και τα λαχανικά. Όμως και η άσκηση πρέπει να γίνει καθημερινή συνήθεια καθώς ήταν και αυτή μέρος της καθημερινότητας των παλαιών κατοίκων της Μεσογείου.

Για να αρχίσει ένα πρόγραμμα άσκησης θα πρέπει να υπάρχει έγκριση και εντατικός έλεγχος από το θεράποντα ιατρό, να υπάρχει συχνότητα στην άσκηση τουλάχιστον 3-4 φορές την εβδομάδα, αν όχι καθημερινά και να περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα ευχάριστες δραστηριότητες. Η αερόβια άσκηση θα έχει τα μεγαλύτερα οφέλη, καθώς θα μειώσει την πίεση του αίματος, θα μειώσει την καρδιακή συχνότητα ηρεμίας, θα βελτιώσει τη δράση της ινσουλίνης στους μύες, θα αυξηθούν τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης, θα αυξήσει την καρδιακή παροχή (δηλαδή θα εξωθείται περισσότερο αίμα με κάθε κτύπο της καρδιάς), θα μειώσει την αναπνευστική συχνότητα ηρεμίας, και έτσι οι πνεύμονες δεν θα εργάζονται τόσο σκληρά, θα αυξήσει τη ροή του αίματος στους πνεύμονες, με αποτέλεσμα την παροχή οξυγόνου στην καρδιά, τον εγκέφαλο και τους ιστούς. Τέλος θα βοηθήσει στην απώλεια του βάρους, με το κάψιμο των θερμίδων.

Το πρόγραμμα άσκησης θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις μεγάλες μυϊκές ομάδες για να είναι αποτελεσματικό. Προσφάτως μελέτες απέδειξαν ότι περισσότερο λίπος καίγεται όταν εκτελείται η άσκηση σε χαμηλότερες εντάσεις, όπως το περπάτημα. Αυτό ισχύει βέβαια στην αρχή της άσκησης, στα αρχικά δηλαδή στάδια. Αφού σταματήσουμε το περπάτημα, το λίπος δεν συνεχίζεται να καίγεται για περίπου 2 ώρες. Με μια καλή αναερόβια άσκηση, μπορεί να συνεχίσει κανείς να καίει λίπος μέχρι και 18 έως 24 ώρες μετά την άσκηση.